کـاش دلـم دلِ بـچـگانـیم بـود ...

‌بـچـه بــــود و

دلـش بـستـنی میـخواست سمـج شـده بــود و

مــحکم ایسـتاده بـود تـا بستـنی اش را بـــگیرد...

بــا تـمـام بــچگی اش پــیروز مــیدان بــــود...

و مـــــن...؟!

نـاگهـان یــادِ مــیـدانِ انـتـظار امـام زمان افــتادم..

کــه اگـر بــه انــدازه‌ی بـستـنی سـرِ ظـهرِ تـابسـتان..

میـلش را داشــتم پــیروزش مـی شــدم..

شـما مـا را بـه بــزرگوار ی تان ببــخشید آقـاجان..