چـقدر بـی کلاسی زیـبا بـود...

یـادش بـخـیر قــدیما کـه..

بـی کلاس بـودیـم بـیشـتر دورهـم بـودیـم و چـقدر خـوش میـگذشت

و هـر چـقدر بـا کـلاس تـر مـیشیم از هـمدیگه دورتر مـیشـیم.

قـدیما کـه بـی کـلاس بـودیـم..

 مـوبایل و تلـفن نـبود و واسـه رفـت و آمـد وسیله شخـصی نبود

همیشه خونه ها تمیز بود و آماده پـذیرایی از مهمونا بـود خوشحال میشدیم

چـون مهـمون میـومد و بـه ســادگی مهــمونی بــرگزار مـیشد

 چــون بـی کلاس بــودیـم..

آشپزخونه ها اوپن نبود و گازهای فردار و ماکروفر نبـود و از فست فود خبری نبود

ولـی همیشه بـوی خوش غـذا آدمو مـست میکرد و هر چند تا مهمون هـم که میومد

همــون غــذای موجود رو دورهم مـیخوردیم و خـیلی هـم خوش میگذشـت.

تــازه چــون بـی کلاس بـودیـم..

میـز نـاهارخوری و مُبل هم نـداشتـیم و روی زمـین و چهارزانـو کنار هم مینشستیم

و میگفـتیم و میـخندیـدیـم و با دل خوش زنــدگی می کردیم

لعـنت بـر ایـن کلاس که ما آدما رو اینـقدر ازهم دور کـرده و اینقدر اسـیر کلاسیم

کـه خیـلی وقــتا خـودمونم فــراموش می کنــیم!!