قدیمـا توی قدیمــا مونـد...

ﺍﻭﻥ ﺭﻭﺯﺍ ـﺎﻱ کـسی ﺟـﻠﻮ ﻛـﺴﻲ ﺩﺭﺍﺯ ﻧﺒـﻮﺩ

 ﻭﻟـﻲ ـﺸﺖ  ـﺎ ﺯﺩﻥ ﻫـﻢ ﻧـﺒـﻮﺩ

ﺍﻭﻥ ﺭﻭﺯﺍ ﺣـﺮفـی ﺗــﻮی ﺩﻟـﻬﺎ ﻧﺒـﻮﺩ ﻛﻪ ﻫﻴـ

 ﺣﺮﻓــﻲ ﻫﻢ  ﺸـﺖ ﺳــﺮ کـسی ﻧـﺒـﻮﺩ

 قـدیـما شبا بـالا پـشت بـوم میـخوابـیدیم و ستــاره ها

 رو می شمردیم ودلـمون به وسعت یـه آسمـون بـود

 ایـن روزهـا چشـم میـندازیم بـه سقـف محقر

اتـاقـمون و گــرفتاری هـامونــو می شـمریـم ...

قـدیـما اگـه نـون و تـخم مرغ تـموم میشد ، راحـت

مـی پـریدیـم و زنـگ همسایه رو هر سـاعتی از شبانه  

روز می زدیـم و کـلی بـاهاش می خـندیدیم ...

 این روز ها اگه هـمزمان ، درب واحـد اونـا بـاز شه

بـر میگردیم تـا کـه مجبـور نـشیم باهاش سلام علیک کنیم..